Κάποτε αποδώσαμε, μεταξύ αστεϊσμών, την έλλειψη συντρόφου, συντροφιάς, συντροφικότητας στην εξελικτική πορεία του ανθρώπου κατά το Δαρβίνο, καθώς η κορυφή έχει μοναξιά και μεγάλους στοχασμούς. Η αλήθεια είναι, ότι απλώς είμαστε ανίκανοι να σχετιστουμε, εγωιστές, αλλαζόνες, ψυχικά ανάπηροι. Η ιδέα του Δαρβίνου όμως, χαϊδεψε τρυφερά τα αυτιά μας και διόγκωσε τη φούσκα του εγώ μας ετσι ώστε να γίνουμε πιο αλλαζόνες, πιο εγωιστές, πιο ανάπηροι.
0 comments:
Post a Comment