Μνήμη

Θυμάμαι μικρά πράγματα

σαν χιόνι που σκεπάζει τα καμμένα,

δέκα αριθμούς, πέντε σημεία επαφής, δύο λέξεις, ένα βλέμμα,

το χτυπημα του αγκώνα στην κάσα της πόρτας,

το γέλιο της μέθης.

Ξεχνώ κάποιες αλήθειες,

ένα πρόσωπο, πέντε προβλήματα, οκτώ λυγμους και ορισμένες διαφορές

που γράφουν την απόσταση του εχθές από το σήμερα.

Δεν έχουμε μάρτυρες, ξέχασα, ήταν όνειρο.

Ξυπνησα.

Κάνε πως δεν έγινε ποτέ.