Ξύπνημα

Θα γράψω συνειρμικά

γιατί το απαιτεί η περίσταση.

Άνοιξα τα μάτια με ανακούφιση

γιατί τα όνειρα μου δεν ήταν πραγματικότητα

γιατί κάποιος άγνωστος φίλος μου

δεν ήταν ο προδότης, ο κακός της ιστορίας.

Ήμουν ξεκούραστη ύστερα από έξι ώρες ύπνο,

τέσσερεις το προηγούμενο βράδυ,

αλλά δεν είναι η ανακούφιση

που με έβαλε να γράψω κάτι μικρό, χωρίς νόημα, χωρίς πολλή σκέψη

ούτε το γλυκό φως που έμπαινε από το παράθυρο

και σχημάτιζε λαμπερά σχήματα στο πάτωμα.

Είναι μια απροσδιόριστη αίσθηση που ήρθε με το ξύπνημα

όμορφη αίσθηση, το δίχως άλλο,

δεν είναι εκείνη η γαλήνη που μας διαπερνά

όταν όλα είναι στη θέση τους, όλα βολεμένα,

μαζί κι εμείς οι ίδιοι.

Αντιθέτως,

μοιάζει με σκοτεινό, δύσβατο και συνάμα

πανέμορφο δάσος

ή με βυθό γεμάτο παράξενα πλάσματα

και ανεξερεύνητα τοπία.

Έτοιμη για μακροβούτια,

με μια άγρια χαρά. Είμαι.