Pas Mal

Ήθελα μονάχα να σας πω ότι όταν φύγατε μπροστά μας βρέθηκε το Κενό. Ήθελα να σας πω ότι είστε αναντικατάστατοι και ότι ήταν δύσκολα. Προχωρήσαμε, μα όχι, όχι δεν σας ξεχάσαμε, κάθε μέρα που περνά είστε εκεί στη γωνιά του μυαλού μας, την καμωμένη από ξύλο και άνθη λεμονιάς και ουσία ονείρου και φανταζόμαστε, ελπίζουμε ότι μας καμαρώνετε για κάθε βήμα που κάνουμε, για κάθε χαμόγελο και κάθε "στιγμούλα". Είναι δύσκολα τα αντίο και είμαστε τόσο απαιδεύτοι, τόσο μικροί ακόμη, μακάρι να μέναμε έτσι. Είναι δύσκολα τα κενά, δύσκολα τα δάκρυα και είμαστε τόσο ταπεινοί, τόσο φυγόπονοι, τόσο μικροσκοπικοί, τόσο άνθρωποι.
Ήθελα να σας πω ότι σήμερα είχε λιακάδα και πήγαμε μια βόλτα στο πάρκο, ύστερα φάγαμε και πήγαμε για ψώνια. Σήμερα σκέφτηκα πως ήταν όμορφα, χαμογέλασα πολλάκις, χάιδεψα τα άλογα και χάζεψα τις πάπιες και έκατσα σε ένα παγκάκι στον ίσκιο και καθώς κοιτούσα την κίνηση της πόλης σκέφτηκα ότι πέρσι ήταν άσχημα. Θυμήθηκα το σουφλέ σοκολάτας που τρώγαμε μουδιασμένοι, προσποιούμενοι ότι γιορτάζουμε τη στιγμή που κλαίγαμε, κλαίγαμε σιωπηλά, μη μας ακούσει κανείς, μη σπάσουμε τη σιωπή που κηρύξαμε γύρω από όσα μας πονούσαν. Ήθελα να σας πω ότι δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ, μα καθώς περνά ο καιρός και αλλάζουν όλα, σκέφτηκα ότι θα χαρείτε αν σας πω ότι καμιά φορά η βελτίωση είναι τόσο αργή που δεν την βλέπουμε άμεσα και πως σήμερα δεν ήταν άσχημα...